ΟΜΙΛΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΛΑΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΩΝ ΧΟΡΩΝ

1^ο ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ δημοτικο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗΣ

2013-2014

(Επιλεγμένοι χοροί που χόρεψαν οι μαθητές του ομίλου στην λήξη του σχολικού έτους)

 

Ø ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

    TANGO

 

 

Το tango (ή «ballroom tango», που αποτελεί εξέλιξη του Argentine

Tango) πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι στις αρχές της δεκαετίας

του 1900, από Αργεντινούς χορευτές και ορχήστρες, όπου γρήγορα

έγινε μόδα. Ακολούθησαν το Λονδίνο, το Βερολίνο και πολλές άλλες

Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ενώ το 1913 είχε κατακτήσει φανατικό κοινό από τη Νέα Υόρκη μέχρι το Όσλο.

Αποτέλεσμα της τόσο γρήγορης επέκτασής του, ήταν η δημιουργία πολλών διαφορετικών στυλ tango, με αρκετές διαφοροποιήσεις από το γνήσιο Argentine Tango (από τα πλέον ασυνήθιστα είναι το Φινλανδικό και το Κινέζικο). Το tango έγινε για τον κοινωνικό χορευτή ένας χορός «must».

Η εκμάθηση του δραματικού tango είναι συναρπαστική και αυξάνει τις δυναμικές του χορού, τη δημιουργικότητα και την κομψότητα.

 

 

     WALTZ

 https://www.youtube.com/watch?v=iOtqEqp3WM4&feature=player_detailpage

Το waltz - που αποτελεί τη βάση των περισσότερων σύγχρονων

Ευρωπαϊκών χορών - είχε αρχίσει να γίνεται δημοφιλές από τα μέσα

του 18ου αιώνα. Γύρω στο 1780, το waltz είχε γίνει ο πιο δημοφιλής

χορός στη Βιέννη, πόλη από την οποία πήρε και το όνομά του το

θεωρούμενο «αυθεντικό» waltz. Αργότερα, και καθώς το waltz γινόταν δημοφιλές σε όλο και περισσότερες χώρες, αναπτύχθηκαν διάφορα βηματολόγια για διαφορετικούς ρυθμούς, ενώ δεν

ήταν σπάνιο το φαινόμενο πολλοί χοροί (όπως π.χ. η polka) να αναπτύξουν στυλ που περιλάμβαναν είτε βήματα είτε ρυθμό από waltz. Χορεύοντας το σε μουσικό χρόνο 3/4 , το Waltz χαρακτηρίζεται από μια χαριτωμένη άρση και πτώση του σώματος που δίνει την αίσθηση της διαρκούς ροής στο πάτωμα και το κατατάσσει στον πιο κομψό χορό στην κατηγορία των smooth.

 

 

 

 
Ø LATIN  (INTERNASIONAL  STYLE)

 

 

    CHA-CHA

 

Η ιστορία του Cha-cha ξεκινάει το 1952 από τον Pierre Lavalle, ιδρυτή του

τμήματος Latin χορών του I.S.T.D., ο οποίος ανακάλυψε αυτό το Κουβανέζικο

στυλ του Mambo (ή Rumba κατά άλλους) και το έφερε στην Ευρώπη. Το λεγόμενο «chasse» και κατ' επέκταση η ονομασία cha cha προήλθε απο τον ήχο των παπουτσιών στο πάτωμα κατά τη εκτέλεση του βήματος.

Ζωντανός και διασκεδαστικός χορός με ένταση στην «κουβανέζικη κίνηση» (κίνηση λεκάνης) έγινε γρήγορα γνωστός και κατέκτησε το κοινό.

                                                                      

 

 ΧΑΣΑΠΙΚΟ ΑΡΓΟ – ΓΡΗΓΟΡΟ

 

Το Χασάπικο ή Χασάπικος είναι χορός και τύπος των τραγουδιών των Ελλήνων από την Μακεδονία και την Κωνσταντινούπολη.

 

Οι ρίζες του ανάγονται στη βυζαντινή περίοδο, όταν αποτελούσε χορευτική μίμηση μάχης με σπαθιά από τη συντεχνία των Ελλήνων χασάπηδων στη Μακεδονία  και την Κωνσταντινούπολη. Η πρώτη σειρά κρατούσε μαχαίρια, ραβδιά και μαστίγια ενώ η δεύτερη δεν είχε όπλα. Λέγεται και μακελάρικος. Ο όρος στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει μόνο τη γρήγορη εκδοχή του χασάπικου, γνωστή επίσης και ως χασαποσέρβικο.

 

Μορφές του χορού αυτού ήταν γνωστές από παλαιότερα χρόνια σε αρκετά μέρη του ελληνικού ή Ελληνόφωνου Χριστιανικού χώρου, περισσότερο όμως στην Κωνσταντινούπολη και την ευρύτερη περιοχή της. Αντρικός χορός, τώρα χορεύεται σε ευθεία γραμμή κυρίως από άνδρες (σπάνια από γυναίκες). Παλιότερα, για να χορέψει κάποιος χασάπικο, έπρεπε να φοράει τραγιάσκα με σηκωμένο γείσο, κάνοντας το ίδιο βήμα σαν να είναι όλοι ένα σώμα. Τα βήματα και η περιγραφή έμοιαζαν και μοιάζουν με την παράθεση τελετουργικών κινήσεων σε μια προσπάθεια σύνδεσης του χορού με την αρχαιότητα, με τον τρόπο στάσης και τακτικής κίνησης, στο στρατό του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή την αναπαράσταση των στάσεων των πολεμιστών του. Επί Τουρκοκρατίας, χόρευαν το συγκεκριμένο ελληνικό χορό εκτός από τους Μακελάρηδες και γενίτσαρους και οι αρναούτηδες, γι' αυτό λεγόταν και αρναούτικο, ανάλογα με τις κοινωνικές ομάδες που διαβιούσαν στην περιοχή. H κυρία Ελισάβετ Λομάκα-Σενιέ (μητέρα του Γάλλου ποιητή Αντρέ Σενιέ), τον θεωρούσε χορό αρχαίο (που συμβολιζε την εκστρατεία του Μέγα Αλέξανδρου κατά του Δαρείου). Αναφορά γίνεται στις επιστολές της Μαντάμ Σενιέ (Ελισάβετ Σάντη-Λουμάκη) στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα, η οποία αναφέρεται στο χορό ως Αρναούτικο (συγκεκριμένα περιγράφεται ως χορός που χορευόταν στην Κωνσταντινούπολη κυρίως τις ημέρες του Πάσχα) που τον χόρευαν οι Έλληνες χασάπηδες της Πόλης, οι Μακελλάρηδες του Βυζαντίου κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου. Υπάρχουν πολλά είδη «χασάπικου», που χωρίζονται σε 2 μεγάλες κατηγορίες: τους αργούς και τους γρήγορους.

 

Το χασάπικο αποτέλεσε βάση για το συρτάκι (δημοφιλές από την ταινία "Αλέξης Ζορμπάς" κι έτσι στο εξωτερικό θεωρείται ο αντιπροσωπευτικότερος ελληνικός χορός.

 

 

 

 

    ΙΚΑΡΙΩΤΙΚΟΣ

 

 

Ο Ικαριώτικος προέρχεται από την Ικαρία και χορεύεται σε όλα τα νησιά του κεντρικού Αιγαίου. Χορεύεται από άντρες και γυναίκες με λαβή κυρίως από τους ώμους. Στο πρώτο μέρος έχουμε περπατητά βήματα, ενώ στο δεύτερο που ζωντανεύει ο ρυθμός έχουμε γρήγορα βήματα και κινητικότητα τόσο των ποδιών όσο και του σώματος. Το πιο γνωστό τραγούδι που συνοδεύει τον Ικαριώτικο, λέγεται «Η αγάπη μου στην Ικαριά», σε στίχους και μουσική του Γιώργου Κονιτόπουλου. Μάλιστα στον δίσκο του 1975, αναφέρεται ως συρτό. Ο πραγματικός

όμως Ικαριώτικος (ή Καριώτικος όπως λέγεται στην Ικαρία), όπως υποστηρίζουν οι ντόπιοι, δεν έχει σχέση με τον Ικαριώτικο που όλοι γνωρίζουμε.

 

 

 

 

 

ΠΕΡΑΣΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΜΟΥ(ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ)

                  Νυφιάτικος γυναικείος χορός των σαρακατσαναίων.

 

               ΖΑΓΟΡΙΣΙΟΣ (ΗΠΕΙΡΟΥ)

Ο χορός αυτός χορευόταν σ' ανοιχτό κύκλο, από άνδρες και γυναίκες, σ' όλες τις χορευτικές εκδηλώσεις, κυρίως στα Ζαγοροχώρια αλλά και σ' άλλα χωριά της Ηπείρου, όπως π.χ. στην περιοχή Πωγωνίου και Κόνιτσας, με πολύ μικρές διαφορές από περιοχή σε περιοχή.
Η λαβή των χεριών ήταν από τις παλάμες και με λυγισμένους τους αγκώνες ή αγκαζέ (θηλυκωτά).
Τ' όνομα του πήρε από την περιοχή Ζαγοροχωρίων που θεωρείται η κοιτίδα του.

Το χορευτικό μοτίβο του χορού σχηματιζόταν από 16 κινήσεις που επαναλαμβάνονταν καθόλη τη διάρκεια της μουσικής, σε πεντάσημο ρυθμό.
Ο Ζαγορίσιος συνοδευόταν είτε από οργανική μουσική, όπως π.χ. το "Ζαγορίσιο" και το "Παλιό Ζαγορίσιο", είτε με μουσική και τραγούδι, χορευόταν με πολλές μελωδίες του ίδιου ρυθμού, όπως τον "Κωνσταντάκη", την "Αλεξάνδρα", το "Πουλάκι", τη "Βεργινάδα", που έχει μεταφορική σημασία και εννοεί τη λεβεντόκορμη και λυγερόκορμη κόρη, και τη "Βασιλαρχόντισσα".
Ειδικά στη "Βασιλαρχόντισσα" εκτελούσαν 4 επιπλέον κινήσεις σ' ορισμένες φράσεις της μουσικής.
Μετά το Ζαγορίσιο το γύριζαν συνήθως σε Τσάμικο ή συρτό στα δύο (Πωγωνίσιο).
Σήμερα χορεύεται από τα δύο φύλα, σ' όλες σχεδόν τις χορευτικές εκδηλώσεις, με την ίδια οργανική μουσική και τις ίδιες μελωδίες, με πιο γρήγορη ρυθμική αγωγή όμως και με πιο ελεύθερες κινήσεις.

   ΜΑΛΕΒΙΖΙΩΤΗΣ

 

Χορεύεται σε όλη τη Κρήτη από άνδρες και γυναίκες οι οποίοι πιάνονται ανακατεμένοι, σε ανοιχτό κύκλο  από τις παλάμες με λυγισμένους αγκώνες. Είναι ο παλαιότερος χορός της Κρήτης και κατέχει τα πρωτεία στην κρητική χορογραφία.

 

 

 

 

 

    ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΑΤΙΑ ΔΥΟ ΚΑΡΔΙΕΣ (ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΟ)

 

Τέσσερα μάτια δυο καρδίες τέσσερα μάτια δυο καρδίες

όταν αγαπηθούνε όταν αγαπηθούνε

 

Καλύτερα στη μαύρη γή καλύτερα στη μαύρη γή

παρά να χωριστούνε παρά να χωριστούνε

 

Για σένα και για μένα δωθήκαν οι καημοί

τα βάσανα οι πόνοι και οι αναστεναγμοί

για σένα και για μένα και όχι για άλλονα

δωθήκανε οι πόνοι και τα παράπονα.

 

Τέσσερα μάτια δυο καρδιές

τέσσερα μάτια δυο καρδιές και δυο ψυχές ομάδι

και δυο ψυχές ομάδι.

 

Εάν τους μένει χωρισμός εάν τους μένει χωρισμός

κάλιο μαζί στον Άδη κάλιο μαζί στον Άδη

 

Πανάθεμά σε Πόλη τη σκάλα π' άνοιξες

είπα να καζαντήσω κι εσύ μ' αφάνησες

παναθεμά σε Πόλη Φανάρι Τσεζμετζέ

μου πήρες το πουλί μου που το 'χα εγλεντζέ.

 

Δε στο 'πα μαυρομάτα μου δε στο 'πα μαυρομάτα μου

να μην αγαπηθούμε να μην αγαπηθούμε

 

Γιατί είναι ο έρωτας τρελός γιατί είναι ο έρωτας τρελός

και θα φανερωθούμε και θα φανερωθούμε

 

Για σένα και για μένα δωθήκαν

οι καημοί τα βάσανα οι πόνοι και οι αναστεναγμοί

για σένα και για μένα και όχι για άλλονα

δοθήκανε οι πόνοι και τα παράπονα

 

 

 

 

      ΠΑΤΟΥΛΑ (ΠΟΝΤΟΣ)

 

 

 

 Ονομασία του χορού στον Δυτικό Πόντο.
Λέγεται ότι το όνομα Πατούλα προέρχεται από το χαϊδευτικό του θηλυκού ονόματος Υπατία (Υπατούλα - Πατούλα). Πατούλα ονόμαζαν και την παχουλή, αφράτη γυναίκα.
Η ονομασία δόθηκε από τους στίχους του τραγουδιού: Τη πατούλας η μάνα τ' εμόν η καλομάνα. Είναι μικτός, εύθυμος χορός. Παίζεται με όλα τα μουσικά όργανα.

 

 

 

 

 

      ΖΑΪΚΟ  (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ)

 

Ζάικο σημαίνει λαγός. Ο χορός είναι σκωπτικός και το τραγούδι διηγείται τα παθήματα του λαγού που πήγαινε για γαμπρός.

 

 

 

      ΡΟΔΙΤΙΚΟΣ ΠΗΔΗΧΤΟΣ Η ΡΟΔΙΤΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ.

 

Χορός που πήραν οι Ροδίτες  από τους Κρήτες.                                                                        

Επί τουρκοκρατίας οι κρήτες που ήρθαν στο νησί της Ρόδου (και εγκαταστάθηκαν οι περισσότεροι στο χωριό του Έμπωνα) διαμόρφωσαν έναν χορό πάνω στον ρυθμό και στα βήματα του Χανιώτικου συρτού. Έχει τα ίδια βήματα και πιο πηδηχτά (με μικρές παραλλαγές) γι’αυτό και ονομάστηκε από πολλά συγκροτήματα Ροδίτικος πηδηχτός. Στην Ρόδο ακόμη και σήμερα ονομάζεται Κρητικός. Το πιάσιμο των χεριών είναι περίπου στο ύψος του ώμου.

 

 

 

 

 

      ΚΑΒΟΝΤΟΡΙΤΙΚΟΣ

 

 Ο χορός της Νότιας Εύβοιας. Παλαιότερη ονομασία του χορού Καλιανιώτικος. Τον Καλλιανιώτικο τον λένε και Σταυρωτό επειδή πιάνονται σταυρωτά, η σύγχρονη ονομασία είναι Καβοντορίτικος.
Εχει πάρει την ονομασία του από το χωριό Καλλιανού. Ο Καλλιανώτικος χορός είναι κυκλικός βέβαια και, παρ' όλο που οι χορευτές πιάνονται σταυρωτά, δεν έχει νησιώτικο χαρακτήρα. Επίσης δεν είναι συρτός, αλλά ούτε και πηδηχτός. Είναι όπως και η μουσική του απλός, στρωτός και στερεός.

 

     Η ΜΑΝΤΑΛΕΝΑ  (Σαμοθράκη)

Σήμερα χορεύεται μόνο στη Σαμοθράκη, ενώ είναι ο κλασικός χασάπικος της δεκαετίας του 30 (πριν αρχίσουν να υπεισέρχονται παραλλαγές και χορογραφίες από διάφορα συγκροτήματα).

 

 

      ΠΑΤΗΜΑ ΛΗΜΝΟΥ

  Είναι χορός που χορεύεται στην Λήμνο. Παλιότερα χορευόταν από άντρες , σε κυκλικό σχήμα , οι οποίοι πιάνονταν μεταξύ τους από τους ώμους . Σταδιακά , με το πέρασμα του χρόνου άρχισαν να μπαίνουν και γυναίκες σιγά-σιγά στον χορό αυτό. Το όνομά του ο χορός το έχει πάρει από την κίνηση των χορευτών γιατί "πατάνε" έντονα τα πόδια τους πάνω στη γη καθώς χορεύουν. Χαρακτηριστικό του χoρού είναι η αναστροφή , όπου ο τελευταίος χορευτής...χορεύοντας ελεύθερα....πηγαίνει στην πρώτη θέση του κύκλου.

 

 

ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΟΜΙΛΟΥ ΧΟΡΩΝ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΜΑΣ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΣΑΡΑΚΑΤΣΑΝΑΙΩΝ Ν.ΕΒΡΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΕΝ ΛΟΓΩ ΣΥΛΛΟΓΟΥ